Çok eskiden cep telefonunun varlığına inanmak zor gelirken anneannelerimize dedelerimize, hepimiz Nokia 3310 lu nesillerden gelme evlatlar olarak büyüdük. Sonra zaman ilerledi daha da teknolojik hale geldik 6600 lara sahip olduk. İnanmayanlara nispetmiş gibi kocaman demir kütleleri gökyüzünde süzüldü, kolu bacağı olmayan büyük gemiler su üstünde kalmayı becerdi. Fotoğraf makineleriyle ölümsüz anlar yakalandı. Tabi bide pusulanın yerini navigasyon aletleri aldı da diyebiliriiiz..Kalbimiz kadar temiz mektupların yerini son hızda yetişen smsler mailler aldı..Graham Bell bugünleri görse birkaç dokunuşla her şeyi halleden iphone için ne derdi acabaaa?
Artık elektronik aletler birbirleriyle konuşacaklarmış. Telefonumun ve bilgisayarımın beni çekiştirdiklerini düşünemiyorum..Ya telefonum ''Of ne geveze ya bi susmadı'' dersee..Ya da buzdolabı ve çamaşır makinelerinin aralarında geçen konuşma ''-Ne pis boğaz bi insan bu ya 5dk.da bir kapımı açıp duruyo..-Ah sen bide bana sor buzdolabı kardeş laf aramızda, bu inatçı lekeleriyle benim de başım dertte..''derse çamaşır makinesi...Hayıııııııııııırrr!!!!!!
Bence biz Cleopatra'dan daha şanslı bi nesiliz. Çünkü bizde ki teknolojik konfor onda yoktu. Düşünsenize cep telefonları olmadığı için sevgilisi Sezar'dan haber almak için aylarca bekliyodu..Şimdi tak bi mesaj..
Sahip olduğumuz teknoloji ne kadar iyi ne kadar kötü tartışılır...Keşke zaman makinemiz olsa, keşke karşımızdakilerin düşüncelerini görsek, keşke güzel rüyalarımız gerçekleşsee..Bütün bunlar benim yarın ki Endüstri Sosyolojisi vizeme çalışırken aklıma geldi. Endüstrileşme sonucu gelişen teknoloji durmaksızın ilerlerken vakitte ilerliyoo..Aman nasılsa beynnime enjekte edilir bilgiler. Ben bi ışınlanıpta geleyim.......
