21 Mart 2012 Çarşamba

Fotosentez

Ben bir ağacım küllerinden doğan. Dallarımda sarmaşıklarım, beni sıkı sıkı saran ailem,dostlarım.. Gövdemse bütün var gücüyle kökleriyle bağlı bazen çorak bazen verimli topraklarıma..Topraklarım mı? Çok yağmur aldı, güneşi bekledi, kurudu, nadasta...Yoldaki kavşaklarda başka yaşamlarla karşılaşırsın ya gelip sana vururlar arabayla öldürürsün ya da gövden iyileşmesi uzun yıllar alacak yaralarla karşılaşır. Ya öldürürsün ya felç kalırsın...Güçlü gövdenle öldürmek en iyisidir bazen... Boşvermek acıyan merhametini..
Dallarımda dört mevsim..Çiçek açarım sarmaşıklarımı sevindirecek. Bazen esip gürlerim fırtınaların esaretinde. Bazen kuşların yuvasını saklarım içimde. Bazen onların cıvıltısıyla hayat bulurum. Bazen üşürüm ama söylemem, eseflenmem. Özlerim baharı, beni güzel yapan yapraklarımı ama beklerim. Nasılsa kurumayacak mı sonbaharda süpürmeyecekler mi? Yaşamım cömertlik ister bilirim. Kucaklarım kuruyacak yaprağımı da, dökülecek çiçeğimi de, yağmurumu da, inatçı fırtınamı da, aşıkların gövdeme çizdiklerini de. Topraklarımda ki unutmabeni çiçeklerimin arasında yükselirim. Beni yaşatan su sırdaşım, sarmaşıklarım sebebim, dallarım beni var eden görkemim, güçlü köklerimse herşeyim...
Bir ağaçsın o da, sende. Baltalanmadığımız sürece...

İzleyiciler